We willen Zijn bij onze ervaring. En Zijn bij onze inzichten. We willen Zijn bij onze kracht, Zijn bij onze verlichte wakkerheid, Zijn bij onze wijsheid, Zijn bij onze liefde.
Dit is wat je wil: je wilt gewoon bij dit verdriet Zijn en je wilt het compassievol verwelkomen in je hart. Maar je essentiële wil, die is van nature absoluut moeiteloos: je wilt gewoon essentie. En daar is geen enkele druk voor nodig, want druk is alleen maar nodig als je ergens ‘naartoe’ wilt. Iets wat in de toekomst nog moet gaan komen. Terwijl wat je werkelijk wilt is wat er nu al is. Er is nu verdriet. Jij bent nu aanwezig bij je verdriet. Of je het nou voelt of niet, het IS zo! We zijn allemaal altijd al aanwezig bij onze ervaringen. En wat we willen dat willen we nu. Dus wat willen we nu? We willen gewoon die verbinding leggen. We willen Zijn bij onze ervaring. En Zijn bij onze inzichten. We willen Zijn bij onze kracht, Zijn bij onze verlichte wakkerheid, Zijn bij onze wijsheid, Zijn bij onze liefde. Dat willen we gewoon. Waarom zouden ons daar in godsnaam verkrampt voor moeten inspannen? Alsof we daar naartoe moeten? We zijn er al! We zijn altijd al bij al die dingen.